Χριστουγεννιάτικο Bazaar

Και κάπου εδώ ο χρόνος μας πρόλαβε. Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Το φιλάνθρωπο πνεύμα των ημερών, η  ανάγκη αλληλεγγύης- τόσο φανερή δίπλα μας- μας «οδήγησε» σε σκέψεις. Πώς μπορούμε  εμείς να βοηθήσουμε τους συνομηλίκους μας, τους –πιθανούς- συμμαθητές μας, που έχουν κάποια ανάγκη, όχι  τόσο υλική αλλά προπάντων συναισθηματική; Και…εργαστήκαμε εντατικά, κατασκευάσαμε χριστουγεννιάτικα πλουμίδια, στήσαμε bazaar μέσα στο σχολείο. Τα χρήματα  που συγκεντρώσαμε αποφασίσαμε σε συνεννόηση με το 15μελές του σχολείου να τα διαθέσουμε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, στη μονάδα που φροντίζει παιδιά με καρκίνο. Ευχαριστούμε όλους τους μαθητές του σχολείου και τους καθηγητές που στήριξαν την προσπάθεια μας. Καλές γιορτές!

 

Η μαθήτρια Τσιουμέλα Δήμητρα, όσο διάστημα προετοιμάζαμε το bazaar, είχε τη σκέψη να γράψουμε μια ιστορία που να  «μυρίζει» κατά κάποιον τρόπο Χριστούγεννα. Μια ιστορία  ικανή να μας φέρει αντιμέτωπους με τις ευθύνες μας, να μας κάνει να αναμετρήσουμε την ευαισθησία και την ανθρωπιά μας.  Τελικά η Δήμητρα, αναλαμβάνοντας  εξολοκλήρου την ευθύνη ,προέκρινε να γράψει δυο μικρές  παράλληλες στον χρόνο ιστορίες  που καθρεφτίζουν όμως ζωές και πορείες αντίθετες. Το  μήνυμα: ενδιαφέρον για τον Άνθρωπο, υποστήριξη, προσφορά, συμπαράσταση. 

Διαβάστε στα παρακάτω links:

https://storybird.com/books/-3541/?token=7vj78d7pn8

https://storybird.com/books/-3542/?token=jyhga7wma5

Εληά 

Πρώτος σταθμός του ταξιδιού μας  η Εληά. Ζωγραφίζουμε, φωτογραφίζουμε, ερευνούμε στη βιβλιογραφία και τη δικτυογραφία για το παρόν και το παρελθόν της, συγγράφουμε μια δική μας ιστορία με αφορμή την ιστορία της Εληάς. 

Ομάδα 2: "συγγραφείς"

Η ΕΛΗΑ

          Σκόνη, ο εκσκαφέας βρυχάται, ανακατωσούρα. Ξηλώθηκε η κόρη, ξηλώθηκε ο βασιλιάς, ξηλώθηκε ο αντάρτης. Μέσα σε μια μέρα. Ρώτησα χθες τους εργάτες: « Κι αυτά; Πού τα πάτε; Πονάνε που φεύγουν». Με κοίταξαν για μια στιγμή με μισή απορία, μισή καχυποψία. Κούνησαν το κεφάλι-αδύνατο να εξηγήσω την κίνηση-και έφυγαν.

          Θυμάμαι, ήμουν παιδί ακόμη, σκαρφαλώναμε στα κλαδιά του πλάτανου. Ατέλειωτες ώρες κρυφτό, κυνηγητό, μέχρι να σουρουπώσει. Κι οι μανάδες με το στανιό να μας τραβούν από το χέρι. «Φτάνει πια! Νύχτωσε». Και εκείνες οι μυρωμένες νύχτες. Πόσες φορές δεν πεθύμησα να ΄μαι  και εγώ στα πανηγύρια, στα αρραβωνιάσματα, στις χαρές. Απαγορευμένα για μας –βλέπεις, ήμασταν παιδιά-κι ακούγαμε από μακριά τη λύρα, το κλαρίνο, τα γέλια.

          Κι ύστερα σιωπή, πλάγια βλέμματα, φόβος. Ο καιρός της σβάστικας. Τους Γερμανούς τους φοβόμασταν, αποφεύγαμε να περάσουμε από την Εληά. Σε μια στιγμή σαν να μεγαλώσαμε και νιώσαμε την αδικία. Μας έκλεψαν τον τόπο, την αθωότητα, τον αέρα. Θλιβερά χρόνια και αργόσυρτα.

          Σαν ηρέμησαν τα πράγματα, η Εληά μας πήρε να ανασταίνεται. Φτιάξανε το περίπτερο, στήσανε  το πάρκο, το κεντρικό σιντριβάνι και τα άλλα γύρω-γύρω. Δρόσισε ζωή. Όμορφη βόλτα να διασχίζεις τους βοτσαλωτούς στενούς διαδρόμους, να χαζεύεις το νερό στο σιντριβάνι, καθώς πετιέται και κάνει ωραίους σχηματισμούς στην πτώση του. Να χορταίνεις τον ίσκιο κάτω από τα αντρειωμένα πλατάνια. Να ρουφάς έναν βαρύ γλυκό στο τραπεζάκι, αφήνοντας το μάτι σου να ψάχνει τη Θεσσαλονίκη στο βάθος του κάμπου. Έτσι κάπως ζήσαμε οι ντόπιοι την Εληά και έτσι συνεχίζουμε να τη ζούμε..

          Μέχρι χθες, κατά πως το συνήθιζα χρόνια τώρα, παρατηρούσα ,καθισμένος στο παγκάκι πλάι στο μεγάλο σιντριβάνι, τον κόσμο να πηγαινοέρχεται, άλλοτε να χαμογελά, άλλοτε να συλλογίζεται, άλλοτε να δακρύζει, να ψάχνει στην Εληά  μιαν ανάσα, μια λύση, μια αγάπη. Την αλλαγή την φοβάμαι. Φοβάμαι τους νέους καιρούς. Περιμένω, όμως, καθισμένος πια στην στάση του λεωφορείου απέναντι.

  

Ομάδα 1: "ερευνητές"
Κατεβάστε και δείτε το αντίστοιχο powerpoint πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:

https://dl.dropboxusercontent.com/u/24055269/%CE%95%CE%9B%CE%97%CE%91.ppt

 Ομάδα 3: "φωτογράφοι"
 Κατεβάστε και δείτε το αντίστοιχο βίντεο πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο: (ανάλογα με την ταχύτητα της σύνδεσής σας θα χρειαστεί να περιμένετε λίγα δευτερόλεπτα ή λίγα λεπτά)

 https://dl.dropboxusercontent.com/u/24055269/elia.wmv

Κάποιο μεσημέρι του Οκτώβρη με ντομάτες, πιπεριές και άλλα εδώδιμα ξεκινήσαμε να «ζωγραφίζουμε την πόλη μας». Ως ομάδα, στην πρώτη μας συνάντηση, ορίσαμε  κύριο στόχο της εργασίας μας να γνωρίσουμε την πόλη μας, όχι με το φευγαλέο βλέμμα που συνήθως της απευθύνουμε αλλά ερευνώντας ποικίλες όψεις της  από το παρελθόν ως το παρόν της,  ώστε  να καλλιεργήσουμε μια άλλη ταυτότητα πολίτη που αναγνωρίζει τον χώρο του και τον αντιμετωπίζει με την δέουσα ευαισθησία.

Δοκιμαστήκαμε, λοιπόν,  σε ερωτήσεις που αναδεικνύουν  τη σχέση μας με την πόλη μας και την ιστορία της και συζητήσαμε τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου. Χωριστήκαμε  σε ομάδες, «βαφτιστήκαμε» με ευφάνταστα ονόματα, συγγράψαμε το  συμβόλαιο συνεργασίας και…αναλάβαμε δράση.

Τη σχολική χρονιά 2013-2014 υλοποιείται στο 3^ο γυμνάσιο Βέροιας πρόγραμμα που εντάσσεται στην κατηγορία των πολιτιστικών θεμάτων με τίτλο «Ζωγραφίζοντας την πόλη μου». Οι καθηγητές που υποστηρίζουν το πρόγραμμα είναι οι:

Γιαννοπούλου  Αθηνά ( ΠΕ02)
Γολιδοπούλου Ευανθία ( ΠΕ03)
Χαμιδιελή Φωτεινή  (ΠΕ08)

Τσισμανίδης Βασίλειος ( ΠΕ 04).

  Συν—εργάζονται με μια ομάδα 24 μαθητών-τριών της Γ΄ γυμνασίου. Η παιδαγωγική ομάδα  από κοινού με τους μαθητές  καθόρισαν  τους στόχους του προγράμματος, προσδιόρισαν  τα μέσα-εργαλεία εξυπηρέτησης  των στόχων και τις δραστηριότητες που θα υλοποιήσουν στη διάρκεια του προγράμματος.

  Πρόκειται για μια απόπειρα ανάγνωσης της πόλης της Βέροιας μέσα από την μελέτη στοιχείων  που διαμόρφωσαν τη ιστορική, κοινωνική  και πολιτισμική φυσιογνωμία  της  με κομβικό ζητούμενο τη «μεταβολή»  της ευαισθησίας των εφήβων μαθητών απέναντι στην πόλη τους. Η  μεταβολή αυτή αναμένεται να αναδειχτεί μέσα από δραστηριότητες εικαστικής υφής (ζωγραφική, φωτογραφία, story telling) και ασκήσεις δημιουργικής γραφής.